9050 kilometer
Door: Kaat
Blijf op de hoogte en volg Katrien
28 Oktober 2007 | Swaziland, Siphofaneni
Bizar snel gaat de tijd; woon inmiddels al ruim anderhalve maand in Swaziland. Nederland lijkt zo ver weg.... (zo’n 9050 km, niet een totaal onterecht gevoel blijkt) Begin gewend te raken aan de hitte, cultuur, mensen, gebrek aan cafe’s, droogte en hoe hard het ook klinkt; zelfs armoede, honger en aids worden bijna alledaagse dingen. Afgelopen weken veel in het veld geweest. Voordat de scholen sluiten voor de zomervakantie (half november) moeten alle scholen die voedsel van WFP ontvangen worden bezocht voor een zgn. School Survey, een ruim twee uur durend vragenformulier. Dit onderzoek had al maanden geleden afgerond moeten zijn maar door het een of ander is het hele proces een beetje vertraagd (niet totaal ongewoon in dit land) en moeten er nu nog zo’n 80 scholen worden bezocht. Een aardige klus maar tegelijkertijd onwijs leuk. Geeft de mogelijkheid veel leraren en kinderen te spreken en de situaties op de scholen te zien. Het is geen uitzondering als 70% van de schoolkinderen afhankelijk is van School Feeding. World Food Programme doet fantastisch werk, maar helaas gaat er ook veel fout. Met name het distributieprocess, wat WFP uitbesteedt aan verschillende NGO’s loopt nog te vaak vertraging op. Mismanagement of het gebrek aan trucks betekent simpelweg dat de kinderen geen eten krijgen. En op het moment dat je zo’n school bezoekt lijkt het zo simpel; 15 euro en een hele school heeft weer drie dagen te eten. Word er door m’n huisgenoot regelmatig op gewezen dat dit natuurlijk niet de oplossing is en ik hiermee de werking van WFP ondermijn, maar op dat moment kun je het probleem (even) oplossen. Naast de distributie van voedsel naar scholen organiseert WFP ook Food For Work projecten, voedseldistributie aan de Neighbourhood Care Points, distributie van voedselsupplementen in klinieken voor met name aidspatienten (de werking van medicijnen wordt versterkt door een goede voeding) en zogenaamde Targeted Food Distribution. Al deze verschillende manieren van voedseldistributie worden uitgevoerd door verschillende cooperating partners. De verantwoordelijkheid van het suboffice waar ik werk is het monitoren en evalueren van deze NGO’s.
Los van het Schoolfeeding programma zal ik me de komende maanden bezig houden met de Neighbourhood Care Points. Het ontbreekt de caregivers van deze opvangpunten vaak aan kennis over oa de nutriële waarde van voedsel, hoe het eten te bewaren en, heel belangrijk voor WFP, het bijhouden van de records (enrolment, attendance etc.). Een hele uitdaging, gezien het feit dat er in Swaziland ruim 400 NCPs zijn, verspreid over het hele land. Momenteel functioneren de NCPs in veel gevallen puur als voedseldistributiepunt voor orphans and vulnerable kinderen. Dit terwijl de mogelijkheden natuurlijk veel groter zijn; schooltuinen om de maaltijden te verbeteren, onderwijs in hygiëne, voorbereiding op primary school en aids/hiv educatie. Over Aids heb ik het volgens mij nog niet echt gehad. Alhoewel de kranten hier dagelijks vol staan met overleidensberichten van jonge, mooie mensen en de voorspelling dat in 2025 dit land geen inwoner boven de 35 jaar meer bezit, is praten over je Aids-status nog steeds een taboe. Na het bezoeken van een kliniek waar maandelijks 721 (!) mensen voor een AntiRetrovalTreatment komen, was ik toch weer even in shock. De oplossing lijkt mijlen ver weg, voor veel mensen is eten een veel grotere zorg dan de kans op een HIV infectie. Als bijna 70% van de bevolking niet zeker is van eten voor morgen, hoe wil je een land dan aan condoomgebruik krijgen, das echt van latere zorg....
De weekenden vermaak ik me nog steeds zeer goed. Heb samen met m’n collega/huisgenoot een auto gekocht, knetter geile groene Opel Vita. Ideaal want nu kunnen we tenminste ook ergens heen zonder afhankelijk te zijn van openbaar vervoer (wat erg onreglematig is en na zonsondergang ook niet meer zo veilig). Afgelopen weekend gedronken in de enige club van Swaziland (genaamd ‘Why Not?’). Verder, jullie vast niet ontgaan, heeft South Africa de Rugby World Cup gewonnen. Voor de Swazies, als soort van provincie van SA, reden tot groot partij. Zondag gechilled bij de Van Eck dam en vlees gebraaid met nieuwe Amerikaanse Peace Corps-volunteer vrienden. X Kaat
Tambuti Estate
The Guesthouse
Box 57
Big Bend
L311 Swaziland
Phone: +268 66 254 29
Los van het Schoolfeeding programma zal ik me de komende maanden bezig houden met de Neighbourhood Care Points. Het ontbreekt de caregivers van deze opvangpunten vaak aan kennis over oa de nutriële waarde van voedsel, hoe het eten te bewaren en, heel belangrijk voor WFP, het bijhouden van de records (enrolment, attendance etc.). Een hele uitdaging, gezien het feit dat er in Swaziland ruim 400 NCPs zijn, verspreid over het hele land. Momenteel functioneren de NCPs in veel gevallen puur als voedseldistributiepunt voor orphans and vulnerable kinderen. Dit terwijl de mogelijkheden natuurlijk veel groter zijn; schooltuinen om de maaltijden te verbeteren, onderwijs in hygiëne, voorbereiding op primary school en aids/hiv educatie. Over Aids heb ik het volgens mij nog niet echt gehad. Alhoewel de kranten hier dagelijks vol staan met overleidensberichten van jonge, mooie mensen en de voorspelling dat in 2025 dit land geen inwoner boven de 35 jaar meer bezit, is praten over je Aids-status nog steeds een taboe. Na het bezoeken van een kliniek waar maandelijks 721 (!) mensen voor een AntiRetrovalTreatment komen, was ik toch weer even in shock. De oplossing lijkt mijlen ver weg, voor veel mensen is eten een veel grotere zorg dan de kans op een HIV infectie. Als bijna 70% van de bevolking niet zeker is van eten voor morgen, hoe wil je een land dan aan condoomgebruik krijgen, das echt van latere zorg....
De weekenden vermaak ik me nog steeds zeer goed. Heb samen met m’n collega/huisgenoot een auto gekocht, knetter geile groene Opel Vita. Ideaal want nu kunnen we tenminste ook ergens heen zonder afhankelijk te zijn van openbaar vervoer (wat erg onreglematig is en na zonsondergang ook niet meer zo veilig). Afgelopen weekend gedronken in de enige club van Swaziland (genaamd ‘Why Not?’). Verder, jullie vast niet ontgaan, heeft South Africa de Rugby World Cup gewonnen. Voor de Swazies, als soort van provincie van SA, reden tot groot partij. Zondag gechilled bij de Van Eck dam en vlees gebraaid met nieuwe Amerikaanse Peace Corps-volunteer vrienden. X Kaat
Tambuti Estate
The Guesthouse
Box 57
Big Bend
L311 Swaziland
Phone: +268 66 254 29
-
28 Oktober 2007 - 16:42
Lies:
Heey Kaat, wat een mooi verhaal weer. En zo leuk dat we zo lang gebeld hebben! Veel succes he, en ik hou je op de hoogte over de kerstvakantie!
kus!! -
28 Oktober 2007 - 17:39
Eva:
Hoi hoi, Fijn om te horen dat je zo nuttig bezig bent! Klinkt echt als een top ervaring. Mooi dat je nu ook lekker rondcrosst. Ik hier ipv een auto een prachtig tuf tuf brommertje. Succes en liefs!! Eva -
28 Oktober 2007 - 19:29
Nel:
Lieve Kaat,
Wat leuk dat je weer wat op de site hebt gezet en wat een ervaringen maar steeds weer! Over een aantal weken kunnen we dat een beetje mee beleven.....kijk er erg naar uit, veel succes en liefs!
-
28 Oktober 2007 - 20:29
Karlijn:
Ha lieve Kaat! Wat leuk om weer even wat van je te horen! Temeer omdat ik door je verhalen een heel goed beeld krijg van wat het WFP doet en wat jouw rol hierin is. Fijn ook dat je nu een eigen auto hebt! Kun je idd lekker gaan en staan waar je wilt! Raar eigenlijk he, dat verschil met je werkzaamheden en hoe je verder leeft. Gelukkig weet je het te relativeren en kun je volop genieten! Hou dat vol he pop! Veel plezier! Liefs Karf -
29 Oktober 2007 - 08:36
Jeannette:
Leuk Kaat, om weer je ervaringen te lezen. Wat maak je veel mee.... Wat zijn wij toch een ontevreden tobbertjes hier! Geniet van je gele autootje in de weekends, maar voorzichtig hè!
Liefs, Jeannette -
29 Oktober 2007 - 14:46
Arie En Andrea:
Beste Katrin
Blijft boeiend je verhalen en belevenissen te volgen , wat zal het soms moeilijk zijn om je los te maken van de ellende die Aids teweegbrengt ,Nel en Chris kunnen wel heel erg trots op je zijn met wat je allemaal doet, kijk wel een beetje uit met dat geile groene karretje, groeten
Andrea en Arie -
30 Oktober 2007 - 13:51
Maaik:
tjezus kaat, echt zo niet voor te stellen voor ons die zich op dit moment vooral bezig houden met het herftsweder en dergelijke onbenulligheden... maar interessant om te lezen wat je daar allemaal aan het doen bent en fijn om te horen dat je zoals altijd ook nog een beetje weet te genieten van de goede dingen des leven in de Why not! hier alles zn gangetje, dit weekend museumnacht met de grunningers, veel liefs xx -
02 November 2007 - 14:12
Veer:
lieve Kaatje! Jij volet ook heeeel ver weg! Maar in gedachten dichtbij ;)
Leuk om wat foto's vanje te zien! Tot snel veel liefs Veer -
03 November 2007 - 12:48
Marieke:
Lieve Katrien! Je bent goed bezig zo te lezen! Mooi verhaal! Inderdaad is HIV/AIDS echt een ramp voor het land, helaas is een oplossing dus erg moeilijk! Maar jij kunt daar dus wel iets aan bijdragen met het WFP, zodat ze op den duur misschien daar minder zorgen over hebben en zich meer op hun ziekte (of het voorkomen) kunnen richten!
Gaaf dat jullie een auto hebben, kan me voorstellen dat het bijna de enige oplossing is, wil je ergens beetje veilig komen! Mooie trips gemaakt?
Hier alles goed, laatste weken van m'n co-schap en dan voorbereiden voor onderzoek in Canada...spannend! Hoorde van je ouders (op feest van papa en mama) dat ze je komen opzoeken in november! En komt Lies er nog een co-schap lopen/onderzoek doen???
Veel plezier en succes he!!
kus Marieke
-
07 November 2007 - 19:25
Willemien:
Kaatje, had even gemist dat er weer een verhaal stond op je weblog. Wat leuk en vooral interessant om te lezen hoe het in elkaar zit allemaal met het programma.Echt onwerkelijke cijfers waar je over bericht. Nou, laiverd ik stuur je deze week nog even een echte mail! liefs mien -
10 November 2007 - 21:18
Riny:
Hoi Katrien, leuk om weer wat te lezen van jou,wat een ervaringen, en wat schrijf je leuk, nou meid geniet lekker van je autootje, gezellig he, straks samen met Lot er opuit!
Veel succes, liefs Riny. -
21 November 2007 - 19:08
Riet:
hoi katrienals ik je verhaal zo lees gaat het goed met je je bent lekker nuttig bezig leuk nel en crhis zijn nu onderweg naar jou en maarten poot van tommydikke kus riet -
08 Januari 2008 - 15:33
Affie:
Lieverd!!
Mooi om je verhalen te lezen en geeft ook een duidelijk beeld van je leven daar en waar je allemaal mee bezig bent!
Ik ben erg benieuwd hoe je feestdagen daar zijn geweest?!! Ik krijg via mijn mail niet het bericht dat je een nieuw stukje hebt op waarben jij.nu. Dus gokte vandaag op je feestdagen avonturen! Kijk uit naar je mails! Veel plezier en succes daar! Geniet ervan!
Liefs XX -
10 Januari 2008 - 07:11
Arie En Andrea:
Katrien heb de foto's bij je ouders gezien en alle verhalen gehoord blijft interessant, maar vandaag willen we je feliciteren met je verjaardag veel geluk en gezondheid
mvg
Arie en Andrea -
14 Januari 2008 - 11:04
Hannah Meijer:
Hey Katrien!!
Wat een verhalen zeg!
Lijkt me een super ervaring om stage te kunnen lopen.
Wanneer kom je precies terug/of ben je dat al?? nougoed Laat het me maar even weten.
Het lijkt me hardstikke leuk om je na je stage weer eens te zien na al die tijd!
Mijn email adres is :hannahmeijer@hotmail.com
Succes daar en GENIET !!
Ik ben in de zomer van 2007 in Zambia (bush camps) en Mozambique geweest ook een echte aanrader!!
Dikke kus en liefs Hannah -
16 Januari 2008 - 17:59
Marjolein:
Heej het helpt me echt ik zocht daar iets over :P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
